Close Down This mine
အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဒီ ဗီဒီယုိရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ မုံရြာက ျပည္သူ႔သတင္းေထာက္လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ သတင္းေနာက္ကြယ္က စင္မတင္ခဲ့ရတဲ့ သတင္းကေတာ့ ဒီလုိပါ။
လက္ပံေတာင္းေတာင္အေရး ဆႏၵျပလုိ႔ အမ်ဳိးသမီး ၁၂ ဦး အဖမ္းခံပါတယ္။ ၂၀၁၂ စက္တင္ဘာ ၁၀ ရက္ တနလၤာေန႔ကပါ။ ေနရာက မုံရြာ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားနားမွာ။
ေၾကးနီစီမံကိန္းက ျပႆနာေတြ၊ ဆႏၵျပတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေရးလာေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ဌာနက facebook နဲ႔ webpage မွာတင္ခ်င္လုိ႔ ဓာတ္ပုုံ ရွိသလားေမးေတာ့ ဓာတ္ပုံေတြ ပုိ႔လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဗီဒီယုိေလးေရာ မရႏုိင္ဘူးလားေမးေတာ့လည္း ပုိ႔ေပးတယ္။ ခက္ခက္ခဲခဲပါပဲ။ ပုိ႔လုိက္၊ ေရာက္လာတဲ့ ဗီဒီယုိ ေဖာ္မက္က မတူေတာ့ ဖြင့္မရျဖစ္လုိက္၊ ျပန္ပုိ႔ခုိင္းလုိက္နဲ႔ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ေရာက္လာတယ္။ အီးေမးကေနတြဲျပီး ပုိ႔ရေတာ့ ဖုိင္အရြယ္က ေသးေသး။ ပုံက ၀ါး၀ါး။ အၾကိမ္ၾကိမ္ပုိ႔ေနရေတာ့ သူ႔ကုိလည္း အားနာ၊ ကုိယ္ကလည္း လုိခ်င္။ ကုိယ့္ေလာဘနဲ႔ကုိယ္ အခ်ိန္ကုိ သတိမထားလုိက္မိဘူး။ ဟုိဘက္ကုိလည္း ဘယ္လုိတင္ေပးေနတယ္ မေမးမိဘူး။ ၀ါရွင္တန္ ဒီစီအခ်ိန္ ညေန ၃ နာရီ။ ျမန္မာျပည္ အခ်ိန္ ကေတာ့ မနက္လင္းအားၾကီး ၃ နာရီ။ေနာက္ဆုံး သူ႔ဘက္က စာတေၾကာင္း၀င္လာေတာ့မွ သတိထားမိတယ္။ ဆုိင္ပိတ္ေတာ့မွာမုိ႔ ဘာေမးခ်င္ေသးလဲတဲ့။ အေတာ္အားနာသြားတယ္။ ကုိယ္က ဒီမွာ ရုံးကြန္ျပဴတာ၊ ရုံးခန္းထဲမွာ အင္တာနက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုံလုံျခံဳျခံဳ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက တျပားတခ်ပ္မွ မရဘဲ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ညလုံးေပါက္ အိတ္စုိက္ျပီး ရလာတဲ့ ဗီဒီယုိေလးကုိ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ပုိ႔ေနရတာ။ အေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရပါျပီ။ ေက်းဇူးပါပဲ လုိ႔ေျပာျပီး ရပ္လုိက္ရတယ္။
အဲဒီ ဗီဒီယုိကုိ ဗမာဌာနက တီဗီအတြက္ သုံးခ်င္ရင္သုံးႏုိင္ေအာင္ ေပးလုိက္ေပမဲ့ သူတုိ႔ သုံးမသုံး မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္အထိ ဒုကၡခံျပီး စြန္႔စြန္႔စားစား ပုိ႔လာေပးတဲ့ ျပည္သူ႔သတင္းေထာက္တေယာက္ရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ သတင္းကုိ အလဟႆ မျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့အမွန္ပါ။ လက္ပံေတာင္း ကိစၥကလည္း ရက္ဆက္လာျပီ။ အဲဒီေတာ့အဂၤလိပ္ဌာနကုိ ေရာင္းဖုိ႔ ၾကိဳးစားရေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ ဗမာဌာနထဲက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ သုံးေလ့ရွိတဲ့ စကားပါ။ ကုိယ္လုိက္ထားတဲ့သတင္းကုိ သုံးဖုိ႔ တာ၀န္ခံနဲ႔ ညွိတာကုိ ဆုိလုိတာ။ ကုိယ့္သတင္းကုိ အဲဒီေန႔ရဲ႕ တာ၀န္ခံက ၾကိဳက္မွ သုံးတာကုိး။ ဒါကလည္း သတင္းအရည္အေသြး၊ သူ႔အရည္အခ်င္း၊ စိတ္၀င္စားမႈနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈအပုိင္းေတြေပၚမွာ မူတည္တာေပါ့။ 
ဗမာသတင္း ေကာင္းေကာင္း ရွိတယ္။ စိတ္၀င္စားသလားလုိ႔ အဂၤလိပ္ဌာနကုိ သြားေမးတယ္။ ဒီေၾကးနီစီမံကိန္း ဆုိတာကလည္း ကုိယ္နဲ႔က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ရင္းႏွီးေနတာဆုိေတာ့ ဗာရာနသီခ်ီျပီး ေျပာျပျဖစ္တယ္။ အေျပာပဲေကာင္းလို႔လား သူတုိ႔ပဲ သတင္းရွာေနခ်ိန္မုိ႔လား မသိပါဘူး။ ၾကည့္မယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံေတြရဲ႕သတင္းေတြကုိေရြးျပီး အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ဗီဒီယုိထုတ္လုပ္သူက ကုိယ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းစြဲရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သတင္းကုိပဲၾကည့္ျပီး ေရြးတာ။ လူခင္လုိ႔လည္း မူျပင္မဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ ဆုိေတာ့ ဗီဒီယုိ ထုတ္ျပတဲ့အခ်ိန္ သိလုိက္တယ္။ ဇာတ္လမ္းေကာင္းေပမဲ့ ဗီဒီယုိပုံေတြက ခပ္ေသးေသး၊ ခပ္၀ါး၀ါး၊ အီးေမးနဲ႔ ပုိ႔ရေတာ့လည္း ဒီေလာက္ပဲရမွာေပါ့။ ဒါေတာင္ မုံရြာေဖ့စ္ဘုတ္ မိတ္ေဆြက နာရီနဲ႔ခ်ီျပီး တင္ေပးရရွာတာ။
တျခားပုံေတြ မရွိေတာ့ဘူးလားဆုိေတာ့မွ အရင္လက ရထားတဲ့ေၾကးနီစီမံကိန္းက ေတာင္ျဖိဳတူးေနတဲ့ ပုံေတြျပန္ရွာ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ္က လူစုိက္ျပီး အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေပးရင္ သုံးမယ္ဆုိလာတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း ၄ နာရီ။ သူက အဲဒီေန႔တရက္ပဲ ရွိမယ္။ ျပီးရင္ေနာက္ေန႔ ခြင့္ယူမွာမုိ႔ အခုအျပီးရုိက္ အျပီးတည္းျဖတ္ အျပီးတင္လုပ္ရမွာ။
ဒါနဲ႔ပဲ အျမန္ေရး၊ ဘာသာျပန္၊ ေနရာရွာေတာ့လည္း တခုတည္းေသာ တီဗီစတူဒီယုိက မအား၊ ဆုိေတာ့ေနာက္ဆုံး ကုိယ့္စားပြဲနဲ႔ တံခါးၾကားက
ေနရာလြတ္ေလးမွာပဲ ကုလားထုိင္ခ်၊ ကင္မရာေထာင္ျပီး ရုိက္ျဖစ္ၾကတယ္။ တံခါးေပါက္ဆိုေတာ့လည္း လူေတြက ၀င္လုိက္ ထြက္လုိက္ တံခါးက ဂ်ိမ္းဆုိပိတ္သြားလုိက္၊ ျပန္ေမးလုိက္၊ ျပန္ေျပာလုိက္။
ကင္မရာသမားလည္း အေတာ္ စိတ္ညစ္သြားရွာတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ အပင္ပန္းခံျပီး အိတ္စုိက္ပုိ႔ေပးလုိက္တဲ့ မုံရြာကျပည္သူ႔သတင္းေထာက္ရဲ႕ပုံေလးေတြနဲ႔ မုံရြာသတင္းေလးကုိ ျမန္မာလုိမတတ္တဲ့ အေမရိကန္သားေတြၾကည့္ဖုိ႔ ဒီ ဗီဒီယုိကုိ ျဖန္႔ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႔ သတင္းေထာက္စလုပ္တဲ့အခ်ိန္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္တုန္းက ျပည္တြင္းကေန သတင္းေပးဖုိ႔ မေျပာနဲ႔၊ ျပည္ပသတင္းကုိေတာင္ ရဲရဲနားမေထာင္ရဲတဲ့ အေျခအေနကေန အျဖစ္မွန္ကုိ ေျပာဆုိရဲလာတယ္။ လုပ္ရဲလာတယ္ဆုိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံကုိ ကမာၻက ပီပီသသ ၾကားလုိက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္လုိက္တယ္ဆုိတဲ့ ေက်နပ္မႈတခု ရလုိက္ပါတယ္။ သံတပြင့္ပဲျဖစ္ပေစေပါ့။
ျပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၉-၂၀၀၀ ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္က ေရဒီယုိအတြက္ သတင္းလုိက္ေတာ့ မုံရြာေၾကးနီစီမံကိန္း အေၾကာင္း ေရးျဖစ္တယ္။ စိတ္က ပုိ၀င္စားလာေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကုိပဲ အခန္းဆက္ သတင္းေဆာင္းပါး လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကေနဒါေရာက္ေနတဲ့ မုံရြာသား သတင္းသမား တေယာက္ကုိ ဆက္သြယ္ျပီး မုံရြာအဆက္အသြယ္ေတြ ရခဲ့တာပါ။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ အုိင္ဗင္ဟုိး ကုမၸဏီလက္ထက္။ အစုိးရနဲ႔ ဖက္စပ္လုပ္တာ။ အုိင္ဗင္ဟုိး ပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘီလ်ံနာ Robert Friedland ေနာက္ကုိ လုိက္စုံစမ္းရင္း သူေနတဲ့ စကၤာပူ၊ ကေနဒါ ေတြကုိ စုံစမ္း၊ သူက မြန္ဂုိးလီးယားမွာ ေၾကးနီ၊ ေရႊသတၱဳေတြ တူးေဖာ္တယ္ဆုိတာေတြ၊ ေနာက္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ သူလုပ္သြားခဲ့တဲ့ ကာလုိရားဒုိး ျပည္နယ္ စမ္းမစ္ဗီက ေရႊတြင္း တရားစြဲခံရတဲ့အမႈအထိ မီးခုိးၾကြက္ေလွ်ာက္ လုိက္ျဖစ္သြားတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ေရႊတြင္းက စြန္႔ပစ္တဲ့ ဆုိင္ရာႏုိက္ပါတဲ့ ေရဆုိးေၾကာင့္ အနားမွာရွိတဲ့ ၁ရ မုိင္ရွည္တဲ့ ျမစ္တစင္းလုံး အဆိပ္သင့္သြားခဲ့ရတယ္။ အေမရိကန္ ရာဇ၀င္မွာ စက္ရုံစြန္႔ပစၥည္းေၾကာင့္ အဆုိး၀ါးဆုံး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သဘာ၀၀န္းက်င္ ပ်က္ဆီးမႈၾကီးပါပဲ။ ဒီပတ္၀န္းက်င္ကုိ ျပန္သန္႔စင္ဖုိ႔ ေဒၚလာ သန္း ၁၂၀ ေလာက္ကုန္က်မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းတယ္။ (ေနာက္ပုိင္းမွာ ထပ္သိရတာက တရားရုံးက သူ႔ကိုိ သန္း ၂၀နဲ႔ပဲ ေက်ေအးလုိက္တယ္။)
ဒီလုိ နုိင္ငံေတြမွာ သန္း ၁၂၀ အကုန္ခံျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ျပန္သန္႔စင္ႏုိင္ေပမဲ့ ျမန္မာလုိ တတိယအဆင့္ ႏုိင္ငံမွာ ဘယ္ကေငြနဲ႔ စုုိက္ျပီး သန္႔စင္မွာလဲ။ ဥပေဒစုိးမုိးတဲ့ ႏုိင္ငံမွာေတာင္ ကုန္က်စရိတ္ရဲ႕ ေျခာက္ပုံတပုံကုိပဲ ကုမၸဏီပုိင္ရွင္က ေလွ်ာ္သြားတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ အပ်က္အစီးတန္ဖုိးကုိ ဘယ္သူေတြက တြက္ခ်က္ျပီး ဘယ္သူေတြက ေလွ်ာ္မွာလဲ။ အဲဒီတုန္းက မုံရြာေၾကးနီစီမံကိန္းရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္တဲ့ သဘာ၀၀န္းက်င္ပ်က္စီးမႈ၊ လူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးအေပၚ သက္ေရာက္မႈ။ အဲဒီ အနီးအနားက ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြအေပၚ ထိခုိက္မႈ၊ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူေတြက ေစာင့္ၾကည့္ျပီး မွတ္တမ္းလုပ္မွာလဲ။ ဒါေတြေတြးရင္းနဲ႔ အေတာ္လည္းစိတ္ပူတယ္။ အေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တာကလည္း တခုပဲရွိတယ္။ ဒီအေၾကာင္း တတ္သေလာက္ရွာျပီး လူေတြသိေအာင္လုပ္ဖုိ႔။ တေယာက္သိသိ ႏွစ္ေယာက္သိသိ။ အႏၱရာယ္ကုိသိရင္ ေကာင္းမယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီတုန္းက ေၾကးနီထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိး အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က ထုတ္လုပ္ပုံနဲ႔ ေရဆုိးစြန႔္ပစ္ပုံ။ ကမာၻတလႊား ေၾကးနီသတၱဳစီမံကိန္းေတြရဲ႕ အက်ဳိးအျပစ္ ဒါေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေနာက္ က်န္းမာေရးရႈေထာင့္ကေန တင္ျပဖုိ႔လုိက္ရွာေတာ့ ကေနဒါက ေဒါက္တာ ခင္ေစာ၀င္းက ေမတၱာနဲ႔ ကူညီရွင္းျပေျပာေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီတုန္းက ေၾကးနီဇာတ္လမ္းတြဲၾကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေန ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူေတြက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆႏၵေတြ ေဖာ္ထုတ္လာတာေတြ႔ရေတာ့ တာ၀န္သိသိ ပုိ႔ေပးလာတဲ့ ဗီဒီယုိ အပုိင္းအစေတြနဲ႔ တာ၀န္တပုိင္းတစကုိ ဆက္ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ပဲ ပီတိေသာမန ျဖစ္ရပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ အထက္က ဗီဒီယုိကုိ အာအက္ဖ္ေအသတင္းဌာနမွာ ၀န္ထမ္းျဖစ္ခဲ့စဥ္က ထုတ္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး သတင္းဌာနရဲ႕မူပုိင္ျဖစ္ပါတယ္။)
လာလည္တယ္ေနာ္
ReplyDelete